Święta Bożego Narodzenia to czas spotkań z rodziną przy obficie zastawionym stole, rozpakowywania prezentów pod pięknie przystrojoną choinką. To moment wytchnienia, radości i sytości. Boże Narodzenie przypomina o narodzinach Jezusa, który przyszedł na świat w stajence, ponieważ dla jego rodziców – Maryi i Józefa – nie znalazło się miejsce w gospodzie. Byli biedni, bez znaczenia, bez majątku, bez własnego domu czy wpływowych przyjaciół, którzy mogliby pomóc. Pozostawieni sami sobie, znaleźli schronienie w skromnej szopie, gdzie Maryja urodziła syna bożego. Opowiadamy tę historię z przejęciem naszym dzieciom i wnukom, podkreślając niesprawiedliwość, jaka spotkała świętą rodzinę. Na pamiątkę tej historii, podczas Wigilii w Polsce, tradycyjnie pozostawiamy jedno nakrycie przy stole dla zbłąkanego wędrowca – symbol osoby, która nie ma gdzie pójść, szuka swojego domu.

Podczas gdy my siedzimy przy kominku, elegancko ubrani, łamiemy się opłatkiem i życzymy sobie wszystkiego, co najlepsze, gdzieś obok toczy się inna rzeczywistość. Ludzie są mordowani, ale my nie chcemy tego widzieć, nie chcemy psuć sobie humoru. Oni nie mają ani choinki, ani świątecznego stołu, ani kawałka chleba, a nawet prawda do życia. A my? My mówimy, że nic nie możemy zrobić. To nie nasza sprawa. To zbyt skomplikowane. Nie mamy czasu o tym myśleć.