Moje prace rzeźbiarskie badają uprzedmiotowienie i represję w kontekście „polityki ludzkiego ciała”. Ciało jest podatne na ból i głód – potrzebuje ochrony, dotyku, troski. Tymczasem świat nieustannie wywiera na nie presję, by podporządkowało się nierealistycznym wzorcom.
To pchnęło mnie do tworzenia intymnych, niedoskonałych autoportretów rzeźbiarskich. W ich pofragmentowanej, uszkodzonej i kruchej formie mogą sprawiać wrażenie, jakby moje własne ciało zostało przeze mnie naruszone. Jednocześnie proces odlewania mojego ciała pozwolił mi spojrzeć na nie z dystansu i pogodzić się ze śmiertelnością fizycznej powłoki.
Moje prace są także metaforą przełomowych wydarzeń ostatnich dwóch lat, które obnażyły kruchość ludzkiego ciała. Zaczęłam eksperymentować z technikami odlewniczymi
w 2019 roku. Rok później, odizolowana przez pandemię, zaczęłam tworzyć formy i odlewy fragmentów własnego ciała. Sięgałam po wosk i czekoladę – materiały organiczne, podatne na rozpad, miękkie i zmienne jak ludzka tkanka. Tak jak nasze ciała pewnego dnia znikną, tak i moje rzeźby –
wosk się roztopi, a czekolada może zostać zjedzona.
My sculptural work aims to explore objectification and repression around the ‘politics of the human body’. A body is vulnerable to pain and hunger - it needs to be protected, touched, and cared for. Instead, our world places the body under incessant pressure from society to conform to an unrealistic template. This has pushed me to create intimate, imperfect sculptural self-portraits. In their fragmented, damaged, and fragile state, the sculptures can appear as if I have violated my own body. Simultaneously, the process of casting my body has given me the perspective to self-observe and accept the mortality of my physical form.
My work serves as a metaphor for the shattering events of the last two years, which reveal the vulnerability of the human body. I began experimenting with methods of casting in 2019. One year later, isolated from others by the pandemic, I started using molds and casting parts of my own body. I used wax and chocolate for my projects because of their organic degradable quality: soft and mutable like human flesh. Recalling how our bodies will disappear one day, so will my sculptures, as the wax will melt or the chocolate will be consumed.
